احساسِ «دورافتادگی»
حسن دادخواه (مدرس دانشگاه)در دو ماه محرم و صفر، به ویژه در سال های اخیر، تبلیغات مذهبی و خدمات عمومی دولت در این راستا، به شدت فزونی یافته است و دستگاههای فرهنگی و تبلیغاتی رسمی بلکه همه وزارتخانهها فراتر از وظایف قانونی و متعارف خود، همه امکانات را وقف و صرف امور مذهبی و تبلیغی مرتبط با محرم و صفر و مناسبتهای مذهبی دیگر مینمایند. بر پایه گزارشات مستند سیمای جمهوری اسلامی، تمام دستگاههای امدادی، بهداشتی، انتظامی، ترابری، درمانی، در سال جاری، کلیه امکانات خویش را صرف برگزاری آبرومند این مراسم و مناسک کرده اند. توصیف و شرح خدمات رفاهی و درمانی و بهداشتی و کنسولی برای شرکت کنندگان در آیینهای مذهبی، بهگونهای است که شنوندگان و بینندگان سیمای جمهوری اسلامی، آرزو میکنند که همین خدمات را در سراسر سال و در داخل کشور بتوانند دریافت کنند. این رسیدگیها، البته و بیگمان شایسته مردم ایران و شرکت کنندگان در مناسک و مناسبتهای مذهبی است. از سوی دیگر و همزمان با پخش گزارشهای مستند از دستگاههای خدماتی در راهپیمایی اربعین و مناسک قبل و پس از آن، این روزها بسیاری از شهرهای ایران شاهد حرکتهایی از سوی دستههایی از مردم در اعتراض به موضوع جانسپاری یکی از دختران ایرانی است. این که اعتراضات، با چه زمینه و اسباب و با چه هدف و از سوی چه دستههایی انجام شده و میشود، موضوعی است که در جای خود نیازمند بررسی و تحقیق میدانی است. نکته حائز اهمیت و توجه این است که پس از گذشت نزدیک به دو هفته از این اعتراضات، انبوهی از مصاحبه و گفت و گو با مقامات رسمی و برخی روحانیان بلندپایه و بیانیههایی از سوی دستگاههای امنیتی و انتظامی و نظامی در محکومیت اعتراضات به ویژه جنبههای تخریبی آن منتشر گردیده است. در این گفتوگوها و مصاحبهها و بیانیهها، نقطه نظرات و مواضع اعلام شده، شبیه به یکدیگرند و همه آنها ضمن دعوت مردم به رعایت قانون در بیان خواستهها و خودداری از صدمه زدن به اموال عمومی، صراحتا به تهدید پرداختهاند و معترضان را خرابکار و آشوبگر خواندهاند .بر پایه آنچه گذشت، ملاحظه م شود که گویی شهروندان ایرانی به دو دسته کاملا مجزا و متفاوت تقسیم شدهاند و هر دسته، گفتمان، هدف، انگیزه و راهی متضاد با گروه دیگر را پیگیری میکند و هر یک در راه و مسیر متفاوت از یکدیگر قرار دارد. از مفاد و نوع تبلیغات رسمی کشور روشن است که گویی در یک گروه، مردمان متدین، هواخواه نظام جمهوری اسلامی و ملتزم به احکام آسمانی اسلام و دوستدار مقامات نظام قرار دارند و در گروه دیگر، جوانان سرکش و نافرمان و بیقید و بند و فریبخوردگان شبکههای مجازی و دلسپردگان به معاندان و دشمنان تاریخی ایران قرار گرفتهاند .نگارنده این یادداشت، البته این دستهبندی را نمیپذیرد و بر این باور است که به رغم وجود رنگارنگی میان مردم ایران ولی آنان در امور کلی و ملی، همگام و وابسته به یکدیگرند. آنچه در این زمینه باید مورد توجه مقامات حکومتی قرار گیرد، این است که نباید این ذهنیت برای دستههایی از مردم ایجاد شود که گمان کنند از چشم حکومت دور افتادهاند و خواستههای آنان در اولویت دولتها قرار ندارد و امکانات متعلق به عموم مردم، فقط در اختیار دستههایی خاص است. چنانچه بنا به شواهد، دستههایی از مردم، درست و نادرست گمان ببرند که در کانون توجه دولتها، قرار ندارند و حکومت در مسیرهایی متفاوت با سبک زندگی و خواستههای آنان قرار دارد، زمینههای خشم و نارضایتی از دولتها و احساس بیتعلقی و جدایی آنان از میهن عزیز فراهم میشود .هنر حکمرانی و راه درست بهرهمندی دولتها از توان و استعداد مادی و معنوی شهروندان، ایجاب میکند تا دولتها، همه مردم و ملت را با یک چشم نگاه کنند و با خطکشیهای غیراصولی میان آنان، از بروز دو دستگی و دشمنی میان مردم جلوگیری کنند.