نگذارید استخوان لای زخم بماند

همدلی| «محمد مهاجری» فعال سیاسی اصولگرا در کانال تلگرامی خود نوشت: «به عنوان یک علاقه‌مند به روحانیت و معتقد به حفظ شان و جایگاه آن و مهمتر بازگشت مرجعیت این طبقه برای مردم، انتظار دارم موضوع آقای صدیقی استخوان لای زخم نماند. اگر رفتار او صحیح، قابل دفاع و بدون خدشه است، صراحتا اعلام و ابهامات جامعه برطرف شود. در غیراین صورت، توقع جامعه مبنی بر برخورد بدون تبعیض با ایشان عملی شود.»در حالی که وزیران دولت سیزدهم در محافل و مراسم سیاسی با «کاظم صدیقی» دیده‌بوسی می‌کنند و قوه قضاییه هم بر بازگشت زمین تکیه کرده اما انتقادها به این موضوع ادامه دارد، انتقادهایی که اغلب بر این تحلیل استوار است که شان و جایگاه روحانیت در کشور نباید با مصامحه و چشم‌پوشی از عملکرد برخی خدشه‌دار شود. حضور ضدیقی در تریبون نمازجمعه در حالی که بسیاری منتظر برخوردهای قضایی و جست‌و جوی واقعیت امر بودند باعث شد برخی این رفتار را به منزله دهن‌کجی به مردم بدانند و برخی نیز خواستار پیگیری دقیق آنچه باشند که در ابتدا از آن به عنوان زمین‌خواری یاد شده بود. محمد مهاجری در انتقاد به سکوت موجود در این باره نوشته: «تصور می‌شد، عملیات “وعده صادق” علیه رژیم‌صهیونیستی و نیز آغاز مجدد فعالیت گشت‌ارشاد (با نام جدید طرح نور) بتواند اتفاق پیش‌آمده در یکی دوماه اخیر در باره جناب آقای کاظم‌صدیقی را به محاق ببرد و به فراموش بسپارد. گواهی می‌دهم هر روز با افراد متعددی درخیابانها، فروشگاه‌ها، وسایل نقلیه به‌خصوص مترو مواجه می‌شوم که در باره دو سه موضوع اظهارنظر یا پرسش می‌کنند. این بدان معناست که قضیه از نگاه افکارعمومی نه تنها تمام نشده، بلکه، چون شفافیت کامل در آن صورت نگرفته، فضایی از بدبینی را حفظ کرده است.» او در بخش دیگری از نوشته خود عنوان کرده: «توجه به عبارت مشهور “حسنات الابرار، سیئات المقربین” اقتضا دارد که مواجهه با اشتباهات کوچک عناصری که تابلو نظام به شمار می‌روند، سخت باشد تا امید و اطمینان مردم افزایش یابد. متاسفانه حضور آقای صدیقی در نمازجمعه، سوءتفاهم‌های موجود را افزایش داد و بیم آن می‌رود این دمل چرکین سربسته بماند و بعد‌ها خدای ناکرده عواقبش دامنگیر همه روحانیت (که قطعا بسیاری از آن‌ها از آن دفاع نمی‌کنند) شود. آنچه نوشته شد صرفا گزارشی از حرف‌های شفاف مردم کوچه و بازار است. چشم بستن برواقعیت، واقعیت را از بین نمی‌برد بلکه دیر یا زود، روی تلخ خود را نشان می‌دهد.»