خود فریبی در کشتی به چه قیمت؟!

 مانده‌ایم چه بگوییم از بس در بحث فنی کشتی دست به خود فریبی و به سخنی دیگر عوام فریبی زده و برای آنکه چند ماه دیگر راه فرار به جلویی داشته باشند، برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس آدرس غلظ‌‌‌‌ می‌دهند.
بی‌تردید اینکه از سوی رئیس فدراسیون گفته‌‌‌‌ می‌شود از کشتی نباید توقع بیش از یک مدال طلا داشت، به هیچ وجه حرف قابل قبول و محکمه پسندی نیست و به نظر‌‌‌‌ می‌رسد علیرضا دبیر این حرف را‌‌‌‌ می‌زند تا اگر نتیجه بیشتر از یک طلا شد که اصولا توقع این نیز‌‌‌‌ می‌رود، سینه جلو داده و آن را یکجا به نام خود سند بزند. اگر هم خدای ناکرده نتیجه غیر از این شد و معادلات به نفع ما پیش نرفت ژست حق به جانب گرفته و بگویند ما که از قبل این را گفته بودیم.
حرفی که وقتی از بالا دیکته‌‌‌‌ می‌شود احدی از اعضای فنی تیم‌‌های کشتی آزاد و فرنگی نیز حق ندارد خلاف نظر رئیس حرفی بر زبان جاری کند.مثل حسن رنگرز سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی که او نیز حرف رئیس اش را تکرار کرده است .
هر چند که در المپیک ۲۰۱۲ لندن ، در کشتی فرنگی سه مدال طلا توسط حمید سوریان ، امید نوروزی و قاسم رضایی گرفتیم و همین نکته دلالت بر این دارد که حالا و پس از گذشت ۱۲ سال از آن رویداد مشعشع برای کشتی، عملکرد ما در پاریس  چند طلای خوش رنگ باشد.اما چرا مسوولان از هم اینک به دنبال جا خالی دادن هستند.
این درست که کشتی فراز و نشیب دارد، اما در دوره گذشته المپیک کشتی در مجموع صاحب یک طلا ، یک نقره و دو برنز شد و یقینا اگر در نظر بگیریم که طی ۶ سال گذشته علیرضا دبیر سکاندار کشتی بوده و انصافا نیز امکانات و تجهیزات خوبی را در کنار توجهات مادی و معنوی به قهرمانان اختصاص داده است، سئوال مشخص این است که شمار طلاهای ایران نباید در المپیک پاریس کمتر از دو و سه طلای قابل دسترس باشد.
*می پرسیم آیا امیر حسین زارع در کنار امین میرزازاده همتای سنگین وزنش در کشتی فرنگی شانس مدال طلا نیستند؟
*آیا حسن یزدانی فوق ستاره بی بدیل کشتی ایران حالا و در غیاب دیوید تیلور امریکایی نمی‌تواند شانس اول طلا در وزن خود باشد؟
*آیا محمد رضا گرایی نمی‌تواند طلای توکیوی خود را تکرار کند؟
*آیا رحمان عموزاد این لیاقت و شایستگی را ندارد که بعد از قهرمانی جهان، در پاریس بر طلای المپیک بوسه بزند؟
*آیا محمد هادی ساروی جوان رعنای آملی نمی‌تواند طی ۴ سال زحمت و تلاش بیشتر در کنار تجربه افزون تر ، برنز توکیوی خود را در پاریس به طلا تبدیل کند؟
سئوال‌‌های بسیاری را‌‌‌‌ می‌توان در این زمینه بر شمرد ، اما اعتقاد داریم در جایی که در کشتی دارای چنین سرمایه‌‌های گرانبهایی هستیم،خودزنی و به نوعی خود فریبی و عوام فریبی است که سطح توقعات خود را برای بازیهای المپیک پاریس پایین بیاوریم .
بطور طبیعی قهرمانان ایران مرد روزهای سخت بوده و هستند و همیشه با توکل به خدا و توانایی‌‌های فنی خود، قله‌‌های جهانی را زیر پای خود دیده اند .
مخلص کلام اینکه امیدواریم پشت این نوع اظهار نظرها امیال و اغراض خاصی نهفته نباشد که دود اصلی آن همانا به چشم کشتی‌‌‌‌ می‌رود و بس.