«پزشکیان» و اصلاح مثبتش

شعارها و وعده‌های انتخاباتی و حتی رفتارهای انتخاباتی نه تنها مساله تازه‌ای در عرصه دموکراسی و انتخاباتی نیست که پیوند عمیقی نیز می‌توانند با یکدیگر برقرار سازند. این پیوند می‌تواند جهت‌های گوناگونی از روابط مستقیم تا غیر آن به خود بگیرد. برای مثال می‌توان ارزیابی کرد که هر قدر وعده‌ها و شعارها هنگام انتخابات مسیری خیالی و غیرواقعی به خود بگیرد و نامزدها سعی بر پروپاگاندا کردن وعده‌های خود داشته باشند، می‌توان نتیجه بر فاسد بودن و پوپولیستی بودن آن دموکراسی گرفت که طبیعتا عکس چنین حکمی نیز صادق است. ازاین رو قول و قرارهای نامزدها به هنگام انتخابات ترازوی نیکویی می‌تواند برای انتخاب شخص اصلح باشد. چنین حکم و گزاره ای البته لزوما نمی‌تواند همه جا و در همه اشکال دموکراسی موثر واقع افتد، چه اینکه بعضا جمعیتی و افرادی مطابق گرایش حزبی رای خویش اعلام می‌دارند که در این اشکال لزوماً اصول و منش حزبی بیش از شعارهای افراد دارای اهمیتند.
در فضای انتخاباتی امروز ایران و به خصوص در حدود گفته‌ها و وعده‌های جناب دکتر پزشکیان نیز چنین امری به شکل مشهودی صادق است. در واقع جناب پزشکیان که خود را بیشتر میانه‌رو و نزدیک به اصلاح‌طلبان می‌داند از همان نقطه آغازین سعی بر غلو و درشتگویی در وعده‌ها و میثاق‌های خود نکرده و با آگاهی از تجارب تاریخی دولت روحانی و بیش از آن آگاهی از تنگناهای ساختاری، سعی بر نشاندن امیدهای نابارور در اذهان مردم نداشته که این خود اراده و قصد نیکویی است که نشان از آن دارد که جناب پزشکیان لزوما هدف را بر وسیله ارجح ندانسته و سعی آن دارد تا شاید راه به کج رفته پیشینیان را نیز اصلاح کند. به بیان بهتر میانه‌روها و اصلاح‌طلبان پس از ناکامی‌های سیاسی و اجتماعی و حتی از دست دادن بخشی از بدنه و جمعیت خود که یا در مسیر براندازان قرار گرفته یا سردی و بی توجهی نسبت به سیاست و مسائل داخلی را در پیش گرفتند، نیازمند اصلاح و چرک زدایی درونی بودند. ازاین رو فردی چون پزشکیان با آگاهی از امورات و نواقص جناحی از دیدگاه راقم، قدم‌های نخست را که شعار ها و وعده‌های انتخاباتی بوده به شکل صحیح و محتاطانه‌ای برداشته که خود می‌تواند نویدبخش این مهم باشد که می‌توان انحراف از معیار را گام به گام کاهش داد. بنابراین می‌توان نکته و حرکت مثبت جناب دکتر پزشکیان را در وهله نخست انتخاب شعارها و وعده‌های مطلوب دانست.